در باره عاقبت اشخاص

369.وَ قَالَ (علیه السلام) :لَا تَأْمَنَنَّ عَلَى خَيْرِ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَذَابَ اللَّهِ لِقَوْلِهِ سُبْحَانَهُ ( فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ) وَ لَا تَيْأَسَنَّ لِشَرِّ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ لِقَوْلِهِ سُبْحَانَهُ ( إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ) .

ص1266

امام علیه السّلام (در باره عاقبت اشخاص) فرموده است : 1-بر بهترین این امّت از عذاب و كیفر خدا ایمن و آسوده مباش بجهت فرموده خداوند سبحان: (س 7 ى 99 فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ یعنى) از كیفر خدا ایمن نیستند مگر مردم زیانكار، 2-  و بر بدترین این امّت از رحمت و مهربانى خدا نومید مشو بجهت فرموده خداوند سبحان: (س 12 ى 87 إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ یعنى) از رحمت خدا نومید نشوند مگر كافران (پس خدا میداند كه پایان كار هر كس چه باشد، هیچكس نباید بظاهر حال اعتماد نموده و از پایان آن آسوده یا نومید باشد).